[column] 60+: het nieuwe jong

Ze hebben goed geboerd: een stevig pensioen, een comfortabel leven, en de piramide van Maslow keurig tot aan de top beklommen. En nu, gewapend met een smartphone, fotograferen ze schilderijen en kunstvoorwerpen recht voor jouw neus alsof ze de enigen op aarde zijn. Ze kijken, analyseren, en nemen in, vaak zonder oog voor de wereld om hen heen. Ze dringen voor bij de kassa, bij de garderobe, in de rij, en tijdens die blockbuster-tentoonstellingen die door hun generatiegenoten georganiseerd zijn. Want zeg nu zelf: wat is er mooier dan je kapitaal tentoonstellen in de vorm van privé kunstcollecties die nu als ware cultuurfeestjes aan de wereld worden getoond?

Deze exposities - vaak gevuld met wat men liefkozend "Efteling-kunst" noemt - pakken je direct. Alles is knap gedaan, ongelofelijk precies, en die kleuren... adembenemend. Het zijn frietkunstverzamelingen: hapklare brokken herkenbaarheid die de vitaliteit van deze groep aanspreken. Hun museumkaarten, vaak via loterijen verkregen, branden van het gebruik. De Cineville-pas doet niet onder. Tijdsloten in de late middag of vroege avond? Tjokvol. En altijd is daar de grijze golf, luid pratend, genietend van de voorstelling, of het nu theater, film of een museum betreft. De haarkleur en het gedrag? Uniform.

Buiten wacht de e-bike. Met ware doodsverachting vliegen ze Jan en alleman voorbij, hun reactievermogen niet altijd even scherp, maar ach, de weg is van hen.

Net als het fietspad, het openbaar vervoer en eigenlijk het hele leven. Het is hun beloning voor een leven vol noeste arbeid, slimme investeringen en nu: feestvieren. Prat gaan op een intellectueel, kosmopolitisch leven, met alles erop en eraan.

Gratis? Volgeboekt.

Aanbiedingen? Onweerstaanbaar.

Voor marketeers vormt de grijze golf een goudmijn. Speel in op hun vitaliteit, hun reislust, hun honger naar cultuur.

Verkoop unisex kleding, wandelschoenen met een hip kleurtje, en boost hun libido met een vleugje marketingpsychologie. Oud zijn is niet oud meer. Oud is het nieuwe jong, mét levenservaring, savoir-vivre en een flinke dosis assertiviteit. En met al die kortingspassen, shorttrips en wandelingen met natuurorganisaties al dan niet met ANWB-voordeel, blijven ze het geld met gemak uitgeven. Voor campers, badpakken, zwembaden en zelfs ijsemmer-duiken op het balkon van hun miljoen-plus seniorenwoning.

Maar al dat genot, hun dolce vita, heeft een prijs. Terwijl zij zich uitleven, worstelen de jongere generaties met gaten in hun pensioen, stijgende ziektekosten en een wankelend onderwijssysteem, laat staan een eigen woning die betaalbaar is. En straks, als sport en cultuur te duur worden, ploeteren we verder, wat dommer en dikker, terug naar af. Maar hé, oud worden is fantastisch, toch? Voor hen zeker, vooral als je het rijkelijk kunt verzilveren.

En voor ons? Ach, wie weet. De marketeer weet vast wel raad.

Peter de Boer is freelance allround branding specialist/creative director adviseur bij contentmarketing- en PR-bureau Mediatic en adviseur bij superuse.  Hij is zowel gefascineerd door merken die trouwe fans weten te creëren als het ongekende realisme van de Vlaamse primitieven. Peter schreef deze column op persoonlijke titel.

Foto: Philippe Leone